Op 27 mei waren de gebroeders Jan en Pieter Bouwmans 40 jaar in dienst bij NBK Zuid BV.

Omdat het hier een eeneiige tweeling betreft is het voor velen nog steeds moeilijk de twee uit elkaar te houden. Het was in elk geval reden voor de regionale pers om met een behoorlijk artikel uit te pakken.

Op zaterdag in het Helmonds Dagblad en dinsdag in het Eindhovens Dagblad.

Ze traden in 1974 in dienst bij het schildersbedrijf, toen nog Van Tour de Groot Eindhoven BV.

Op de foto zie je ze beiden met een taart en jawel, het was voor de bakker toch écht te moeilijk om er NBK er goed op te krijgen.

Ook hier draaien ze het weer om, want Jan heeft de taart van Pieter en omgekeerd.

Projectmanager Frank van der Sommen was ‘s-morgens in de keet aanwezig om de twee te feliciteren met deze bijzondere mijlpaal. Ze hadden er voor gekozen de vrije dag even op te schuiven zodat ze een extra lang Hemelvaartweekend zou hebben.

Jan en Pieter worden gefeliciteerd door Frank en dan natuurlijk nog de groepsfoto !! Met links Pieter…. Of is het Jan ?? en rechts Jan…..

of is het Pieter?? Laat maar zitten ze staan er in elk geval alle twee op.

Jan en Pieter worden dit jaar 62 en ze hebben de wens uitgesproken de laatste paar jaar nog graag bij NBK vol te willen maken.

ARTIKEL EINDHOVENS DAGBLAD

door Frank van den Heuvel DEURNE/EINDHOVEN – Alle werknemers kregen het verzoek om pasfoto’s mee te nemen voor nieuw te maken bedrijfspasjes. Jan Bouwmans had er nog een liggen, Pieter niet. Geen probleem. Jan: „Ik zei: ik heb nog een pasfoto en toevallig heb ik daarop een ander shirt aan. Ik zette de naam van Pieter er achterop en heb ze beide ingeleverd. Niemand heeft het ooit gemerkt.”
Het is een van de vele vermakelijke anekdotes die de Deurnese eeneiige tweeling Jan en Pieter Bouwmans vertelt, zittend in de keet bij een karwei in Woensel.

Vandaag bereikt het tweetal een bijzondere mijlpaal: dan zijn ze beiden veertig jaar in dienst bij het Eindhovense betonrenovatiebedrijf NBK. Op 27 mei 1974 traden ze daar in dienst, in eerste instantie als schilders bij het toenmalige Van Tour de Groot, dat deel uitmaakt van hetzelfde concern. Later werden ze betonapplicateurs en bekwaamden ze zich in betonreparaties, kitwerk en het leggen van kunststofvloeren. Jarenlang ‘stonden’ ze samen, tot kort voor hun 25-jarig jubileum in 1999.

“Wij waren inmiddels ervaren en onze baas wilde ons liever koppelen aan minder ervaren, jongere mensen.”
In het begin vonden ze de ‘scheiding’ niet erg. Pieter glimlacht: “Je kreeg eens andere praat in de keet hè” Jan: “Het ging met ups en downs. Maar eerlijk is eerlijk: we staan liever bij elkaar. Dat is die bijzondere band van eeneiige tweelingen, dat kun je bijna niet uitleggen.” Pieter: „In de periode dat we apart werkten, maar wel bij elkaar in de buurt, ging ik vaak om 6 uur ’s ochtends al even bij Jan op de koffie. Of we belden elkaar ’s avonds meteen na het werk.” In die tijd kreeg de familie Bouwmans grote tegenslagen te verwerken. Drie zussen van Jan en Pieter verloren de strijd tegen kanker en ook een zwager overleed. Pieter: “Juist dan heb je de behoefte om met elkaar te praten en elkaar op te zoeken.”

Inmiddels vertrekken de broers weer dagelijks samen vanuit Deurne naar dezelfde klus. „We zijn nu 61 en hopen ook de laatste paar jaren met elkaar te kunnen werken”, zegt Jan. Ook voor het werk zelf biedt dat voordelen. „Je voelt elkaar als eeneiige tweeling zo goed aan. Zonder woorden vaak. Pieter hoeft maar te knikken en ik weet wat-ie bedoelt.”

Wat niet wil zeggen dat het altijd pais en vree was tussen de twee. “Soms een woordenwisseling is onvermijdelijk als je zoveel bij elkaar bent. Maar het was altijd uitgepraat voordat we ’s avonds naar huis gingen.”

De broers zijn onafscheidelijk én nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Zelfs de kleinkinderen hebben er soms moeite mee. Pieter vertelt nog maar eens een anekdote. “We speelden samen in SJVV 7. Het was een inhaalduel.

Op een gegeven moment zegt een speler van de tegenpartij tegen de scheids: ‘Ik dacht dat ik hard kon lopen, maar den dieje, dat is niet normaal…’. Zegt die scheidsrechter meteen: kijk eens achter je, daar loopt zijn tweelingbroer.”

Je voelt elkaar als eeneiige tweeling zo goed aan, vaak zonder woorden

Jan en Pieter Bouwmans